
De berging van het wrak
Opgraving
Het schip is20 meterlang en bestaat uit een bijna complete romp met voor- en achtersteven. Onder water werd het in drie delen gezaagd. Nadat het achter-, midden- en voorschip aan land was gehaald, werd de scheepsconstructie nauwkeurig onderzocht en gedocumenteerd. Binnen het schip werden onder meer restanten van een vuurplaats en gebruiksvoorwerpen van de schipper gevonden. Aan de jaarringen van het hout is afgeleid dat het schip rond 1585 is gemaakt. Er werd ook een muntje uit 1596 gevonden. Om onbekende reden is het schip rond 1600 gezonken.
De berging van het schip
Verse vis
Dit type schip heet een waterschip, omdat een deel van het ruim uit een open waterbak (bun) bestond waar vis levend in werd vervoerd. Uit de gevonden visgraten blijkt dat het schip vergaan is met verse bot en baars aan boord. Van de 16de tot in de 18de eeuw kwamen waterschepen veel voor rond Amsterdam. Ze waren multifunctioneel, want waterschepen werden ook als sleepboot ingezet. Als werkpaarden van de Amsterdamse haven trokken ze de grotere schepen over ondiepten zoals het Pampus.
Het schip
Opnieuw te water
Bureau Monumenten & Archeologie vond het wrak de moeite waard om te bewaren. Daarom is het na archeologisch onderzoek weer afgezonken op de bodem van het IJ, ten zuiden van de strekdam langs de vaargeul. Onder water blijft het hout goed bewaard en zo kan het schip dienen als oefenobject voor duikers bij het documenteren van scheepswrakken.
De tewaterlating van het schip
Publicatiedatum: 07/05/2012
Vul deze informatie aan of geef een reactie.